Geen innovatie in bouw zonder vrouw
Columns | Charles Groenhuijsen
Geplaatst: 13-10-2015
 Nee, de bouw loopt als het om innovatie gaat niet voorop. Vanuit mijn jeugd ken ik het clichébeeld van aannemers: mannen van middelbare leeftijd, sigaar in de mond, en rijdend in een Opel Record of Mercedes 220-Diesel. Oké, dat is inderdaad al wel een tijdje voorbij. Maar op de vele congressen die ik in de loop van de jaren over de bouwsector heb voorgezeten, bleek dat er sinds die tijd van de Opel Record en Mercedes 220-Diesel niet heel veel veranderd is.
Ik keek daarom uit naar een Bouwdiner waar ik onlangs was: zestig spraak- en smaakmakers uit de bouwwereld bij elkaar om te praten over innovatie. Hoogleraar Arjen Adriaanse had in zijn PowerPoint een foto van een verrukkelijke archipel van tropische eilanden. Een plek waar je met onbezorgd plezier een maandje wordt opgesloten. Maar Arjen vertelde ons dat die eilanden juist illustreren wat er mis is in de bouw. Die losse eilanden staan in zijn visie voor de verbrokkeling van de sector. Vanuit toeristisch perspectief zeg ik: niks aan doen. Maar als je inderdaad de vergelijking met de bouw aanhoudt, is het niet zo handig: Iedereen zit te veel op zijn eigen eilandje te frutten, zonder te weten wat er op het eilandje links en rechts gebeurt. U kent die mooie wijsheid? ‘Als je iets deelt, wordt het voor iedereen minder. Kennis is de uitzondering: Van delen wordt iedereen beter’. Delen is het toverwoord. De ‘sharing economy’, weet u nog?
Mijn gedachten zweven even weg. Ja, ook naar die eilandjes, maar vooral ook al die eerdere congressen waar ik alsmaar verstandige types globaal hetzelfde verhaal had horen vertellen: Stop de verkokering. Houd nu eindelijk die schotten eens weg. Waarom blijven we maar op de kórte termijn werken en denken we niet aan de lánge termijn? En – oh ja – de faalkosten. Tsjonge, moeten we ons niet schamen? En eh,… duurzaam bouwen? 3D-printen in de bouw? Sorry, effe crisis nu…
Ik had nooit de indruk dat er echt vooruitgang werd geboekt. Al die pleidooien waren jaar na jaar nogal inwisselbaar. En voorspelbaar. Maar - echt waar - op het Bouwdiner hing nu ineens een andere atmosfeer. Kwam het omdat er nu vergeleken met eerdere congressen meer vrouwen in de zaal zaten? ‘Geen innovatie in bouw zonder vrouw’, las ik ergens. Maar de broodnodige cultuuromslag is er nog niet. Cobouw deed een onwetenschappelijk testje. Zoek bij Google op ‘vrouw in de bouw’. Ja, dan zie je stoere vrouwen in overalls maar ook (te?) veel plaatjes van dames in bikini.
Nee, de radicale omslag is er nog niet. Maar de sfeer voelt anders. Natuurlijk kan dat komen door de crisis die zorgde voor een grondige shake-out in de bouwwereld. Het regende immers faillissementen. Dan rollen de zwakkere broeders in de markt om. De sterke bedrijven blijven. Op zo’n Bouwdiner verschijnen ook niet de conservatieve types die niet vooruit te branden zijn. Er zit daar duidelijk een voorhoede. Maar toch. Ik ga bij volgende edities van het Bouwdiner weer eens tellen. Hoeveel vrouwen? En niet alleen in de softe functies maar in harde, technische functies? Zet de verjonging door? Praten ze écht over bouw in de eenentwintigste eeuw? Het zou tijd worden!
Overig Columns
|