Even eerlijk: Als ik aan de bouw denk, schieten me beelden te binnen uit mijn jeugd. Een aannemer was een kerel in zo’n forse Opel Rekord-met-trekhaak of walmende Mercedes 220-diesel. Bouwvakkers behoorden als stevige rokers (Van Nelle zware shag), bier op vrijdagmiddag en fors overgewicht meestal niet tot de gezonde bloem der natie.

Limburg deed er alles aan. Zelfs Mark Rutte deed zijn best. Hij ontving de baas van Alibaba in het Torentje. Het hielp uiteindelijk niets om de investering van 75 miljoen binnen te halen. De Chinese internetgigant koos toch voor Luik. Hebben we zo iets bijzonders gemist?

Duurzaamheid anno 2018? Een sleets woord. Een containerbegrip waar van alles te pas en te onpas ondergeschoven wordt. Want let wel: iets is pas duurzaam - en dus beter voor het milieu - als het echt lange tijd meegaat en daarna ook nog recyclebaar is. Denk bijvoorbeeld aan kleding en meubels. Maar bovenal ook aan materialen die in de bouw gebruikt worden. We hebben nog een grote slag te winnen.

Duurzaam bouwen vormt een vast onderdeel van het denk- en ontwikkelingsproces in de bouwsector en is geen unique selling point meer, maar een absolute noodzaak wil je gezien worden als serieuze partner binnen de bouwkolom. In het Nationale Energieakkoord staat opgenomen dat Nederland in 2050 een energieneutraal gebouwde omgeving is.

De bouw zit in de lift. De tijden van verliezen en interen op reserves lijkt voorbij. Aannemers zien voor het eerst sinds de crisis de winsten weer stijgen. En de toekomst lijkt er rooskleurig uit te zien.

De toekomst van het bouwen is aan het veranderen. Per 1 januari 2020 wordt de EPC (EnergiePrestatieCoëfficiënt) vervangen door BENG (Bijna EnergieNeutraal Gebouw). Onder BENG kan men niet meer compenseren, maar moet afzonderlijk worden voldaan aan de drie BENG-indicatoren (energiebehoefte, primair fossiel energie gebruik en aandeel hernieuwbare energie). Dit vraagt om nieuwe bouwmethodes en inzichten.