Bijna BENGen
Columns | Door Frits Wester
Geplaatst: 26-01-2015
 BENG: Bijna Energie Neutraal Gebouw. Stapsgewijs moeten we daar naar toe. Met in 2020 een nieuwe Big Bang (hè jammer, niet met een E). Dan moet het zover zijn voor alle nieuw te bouwen objecten. Mooie doelstelling, die natuurlijk niet gehaald wordt. Hooguit bijna. Niet dat ik zo’n pessimist ben, integendeel, maar gewoon omdat het meestal zo werkt. De politiek, Europa voorop, stelt zich in verhitte debatten stevige doelen voor de bühne en de rest mag het uitvoeren.
Maar op zich is het streven natuurlijk prima. Teruggeven wat je neemt of alleen dat nemen wat op duurzame wijze gewonnen wordt. We hebben tenslotte al te lang op de pof geleefd. De aarde in korte tijd uitgeput, leeggezogen en -gepompt en ongelofelijk vervuild. Dit alles met alle gevolgen van dien. Gevolgen die voor het overgrote deel onomkeerbaar zijn. We kunnen alleen nog proberen het niet nog erger te maken. Natuurlijk gaan sommigen in deze discussie wel heel erg ver in hun klimaatdepressiviteit, maar aan de andere kant moet je wel een enorme klimaatscepticus zijn wil je alle ontwikkelingen en scenario’s helemaal ontkennen. Kijk om je heen, volg het nieuws je weet dat het geen kullekoek is. Hoezeer je ook kritisch moet blijven ten aanzien van al die, vaak ook tegenstrijdige, berekeningen en scenario’s.
Duurzaamheid moet dan ook het credo zijn voor nu en de komende jaren. Het roer moet echt om. Over roer gesproken: dat brengt mij meteen bij mijn schip. Een zeilschip. Natuurlijk zit er ook een motor in. Je kunt niet zonder. Kwamen de schepen vroeger op een zeiltje de haven in, nu hoef je dat niet meer te proberen. En ook wel zo fijn als de wind het laat afweten. Maar toch, ik ben altijd blij wanneer de zeilen staan en de dieselmachine uit kan. ‘Zo, nu even energieneutraal varen’, roep ik dan meestal. De wind als natuurlijke bron die je voortstuwt en vaak ook de plaats van bestemming bepaalt. Als dat laatste niet helemaal past, is er gelukkig wel weer die dieselmotor. Bijna energieneutraal dus, maar niet helemaal. We moeten wel realistisch blijven.
Zo is het ook in de hele discussie over duurzaamheid. Er is gelukkig al heel veel mogelijk. Nieuwe technieken volgen elkaar in razend tempo op. En natuurlijk mag je elkaar best wat opjutten omdat er anders te weinig beweging is. Maar wil je iedereen meekrijgen en draagvlak behouden, dan moet je ook realistisch blijven.
Dat doet mij denken aan ons huis. Een vrijstaand stadsvillaatje van meer dan honderd jaar oud. Prachtig, met veel glas in lood. Veel van dat glas is voorzien van of voorzetramen dan wel vervangen door glas-in-lood in thermopane. Een aantal jaren terug liep er een ‘energie- en milieumeneer’ door het huis. We waren goed bezig, maar die oude glas-in-looddeuren in de slaapkamer konden echt niet, was zijn oordeel. Mijn verweer dat ik er geen trek in had om die prachtige deuren onnodig te vervangen met als argument dat de verwarming daar bijna altijd uitstond en er toch dag en nacht een raam opstond, maakte geen indruk op de man. Nee, dat realisme was niet aan hem besteed. Jammer maar helaas. En zo was ik daarna ook niet meer zo vatbaar voor zijn hele verhaal over isoleren van enkelsteens muren. Het huis moet ook ademen, ik wil niet in een plastic zak wonen, werd het niveau van mijn tegenspraak.
Kortom, we werden het niet eens terwijl we dezelfde doelstelling voor ogen hadden. Nogmaals het moet allemaal echt anders. Daar moeten ook zeker ambitieus en idealistisch bij zijn. Maar houd de realiteit wel in ogenschouw. Onhaalbare doelen leiden alleen maar tot teleurstelling en verlies aan geloofwaardigheid. En ondanks mijn grenzeloze optimisme: de 2020 doelstelling wordt er zo een. Bijna BENGen zeg maar. En dat zou al heel mooi zijn.
Overig Columns
|