Is Zutphen het nieuwe Amsterdam?
Columns | Door Charles Groenhuijsen
Geplaatst: 03-12-2020
 Willen we vanwege Corona de stad uit? Is het een bevlieging of wordt het echt een volksverhuizing? Ik hoor in mijn kring van vrienden, kennissen en collega’s Zutphen vaak noemen als vluchtheuvel van de ambitieuze carrière-generatie en naar rust hunkerende babyboomers. Grotere huizen, lagere prijzen. Meer ruimte, minder drukte. Wat wil je nog meer?
Vóór Corona kwam ik er nog wel eens voor het geven van lezingen. Mooi hoor, Zutphen. Maar willen we de Utrechtse binnenstad met het Centraal Station op loopafstand echt verruilen voor deze Hanzestad aan de IJssel? Utrecht is nu even knap saai met gesloten bioscopen en horeca. Maar ooit wordt dat toch weer beter? Dan zijn er weer alle stadse geneugten.
Even rekenen. Ik zoek op Funda naar de meest recent aangeboden huizen tussen de 500-duizend en 1 miljoen Euro. Gemiddelde vierkante meterprijs in Zutphen iets onder de 3000. In Utrecht is het ruim 5000 Euro wat overeen komt met de taxatie van ons historische bovenhuis dichtbij De Dom. En hoe lang rijd ik erover? Ruim een uur, zegt Google-maps. En met de trein? Met een overstap in Arnhem doe je er even lang over, als je het wandelingetje naar het station niet meerekent.
Is het een trend? Als ik Google mag geloven wel. Ik tik als zoekopdracht in “verhuizen uit randstad” en krijg 193.000 hits. Het gaat vaak over gezinnen met kinderen. Een moeder die naar Friesland verhuisde zegt: “In de Randstad werden de kinderpartijtjes gekker en gekker, terwijl hier nog gewoon een speurtochtje in het bos wordt uitgezet. De juffen hoeven ook geen dure cadeautjes met hun verjaardag, ze willen liever dat de kinderen zelf iets maken.”
Een andere moeder met kleine kinderen schrok na de verhuizing: “ De verhuizing bleek een regelrechte cultuurshock. Van een leuk, jong stel op een bovenwoning in het hartje van Amsterdam werden we een mevrouw en meneer in een twee-onder-één-kapwoning in een keurige wijk. Dat was echt wennen geblazen”.
“Senioren krijgen geen kinderen”, lees ik ook. Dat klopt. Maar zijn we daarom minder welkom?
Jan Latten, vele jaren econoom bij het CBS, zegt: “Voor sommige zestigers zal de idee van rurale stilte in een moestuin met vergeten groenten aantrekkelijker zijn dan de urbane hectiek met een latte macchiato”.
Maar willen ze daar in die verre oorden mij als 66-jarige nog wel? In de buitengebieden slaat de vergrijzing toch al hard toe. Wil je dan óók nog eens een grijze golf van bovenmodale Teslarijders, strakgetrokken vegavrouwen en zonnebankmacho’s-op-leeftijd ? Bij de plaatselijke Spar staan dan tussen de bescheiden Toyota’s en Opels plots opvallend veel kittige Mini’s en glanzende cabrios’. Een Hollandse Florida-variant dus? Wat als die krasse knarren straks oud en behoeftig worden? Er zijn ook zónder die import al zo veel oudjes. Jaagt dat jongeren niet juist weg op den duur? Waar die dan naar toe gaan? Inderdaad naar die dure, volle en lawaaiige steden in de Randstad.
Even eerlijk: Mijn vrouw en ik zijn er nog niet uit. Met de kerst komen onze drie kinderen uit verre buitenlanden invliegen. In Zutphen hadden we ze elk een eigen slaapkamer kunnen bieden en was ik niet uit mijn werkkamer verjaagd. Maar zou voor hen de tijdelijke overgang van New York, Londen en San Francisco naar Zutphen niet erg groot zijn?
Ik houd op Funda mijn zoekopdracht nog even aan. Maar of we echt vertrekken?
Charles Groenhuijsen
www.chgroenhuijsen.com
Overig Columns
|