Modulair monsterhome
Columns | Charles Groenhuijsen
Geplaatst: 19-10-2021
 Ik was verbijsterd. Het oude farmhouse van overburen Peter en Nancy was gesloopt en we hadden werklieden al grondwerk zien doen. In onze Washingtonse buitenwijk gebeurde dat veel vaker: oud maakte plaats voor nieuw. U kent ze wel die traditioneel Amerikaanse huizen: natuurlijk helemaal van hout, vakwerk ramen, de voordeur in het midden en zo’n gezellige veranda met schommelstoel en neppilaren aan de voorkant.
Waarom was ik dan verbijsterd? Niet over de omvang van het nieuwe huis. Het kreeg de proporties van een heus Monsterhome. Nee, ik stond als aan de grond genageld toe te kijken toen op een ochtend een paar gigatrucks onze smalle straat in manoevreerden. Ze vervoerden de modules voor het nieuwe huis. Het stond in één dag.
De kolossale kraan die er de dag ervoor was neergezet had me aan het denken kunnen zetten. Maar – heel eerlijk – dít had ik niet verzonnen. Ik kan het huis dat er intussen al zeker tien jaar staat vanuit Utrecht niet opmeten maar ik schat het op een vloeroppervlak van zeker 325 vierkante meter.
De modules waren gebouwd in een fabriek in Pennsylvania. Dat was veel goedkoper dan in het peperdure Washington DC. Het vervoer over een paar honderd mijl is niet voor niks, maar die kosten vallen in het niet bij de besparing op loonkosten.
Ik zie het voor Nederland al voor me. Vergeef me de versimpeling: de schrijnende woningnood in de Randstad verkleinen we met modulaire huizen gebouwd in Oost-Groningen, de Achterhoek of Zuid -Limburg. Er zijn ook Poolse en Litouwse bedrijven die de complete modules naar Nederland rijden. Ik lees over projecten in Eindhoven (een stedelijke hub met huizen, kantoren) en Helmond (complete modulaire woonwijk) en Monnickendam (62 appartementen in vier maanden!). Maar het gaat mondjesmaat. Ik lees steeds dezelfde analyse: “Tsja, die bouwsector, hè…, die is niet zo vernieuwend. We doen het liever op de ouderwetse manier. Nooit anders geweest. Toch?” Klinkt bekend?
Er zijn dus voortvarende ondernemers die al zo bouwen. Geen wonder, het is slimmer, sneller en schoner. Mijn liefje wat wil je nog meer?
Het is ook zo logisch. Stel, je eens voor dat je een auto bestelt. Ford, BMW of Peugeot stuurt vanaf allerlei plekken de honderden onderdelen op en monteurs schroeven op je garagepad de nieuwe auto in elkaar… Tenzij het regent, vriest of sneeuwt dan stoppen ze even. Gekkigheid, natuurlijk.
Maar in de bouw doen we dit al honderden jaren. En dat houden we graag zo. De voordelen van fabrieksmatige productie zijn elders in de economie gemeengoed. Maar in de bouw? Niet dus.
Idioot eigenlijk want we hebben te weinig huizen en te veel stikstof. Denk out of the box! Loop als bouw eens voorop. Adviesbureau McKinsey schrijft in een rapport dat deze bouwtechniek wereldwijd veelbelovend is: “Het is het nieuwe normaal in de bouw”; vooral als je het combineert met 3D-printen. Daarmee ondervang je meteen een nadeel van modulair bouwen: het levert eenvormige saaiheid op. Niet als een vindingrijke architect 3D-printen inzet. Dan kun je net zo veel variëren als je wilt.
En vind je het ontwerp over pakweg 30 jaar niet meer eigentijds? Schroef de modules uit elkaar en knap ze in de fabriek op met gerecycelde materialen. De renovatie van de 21ste eeuw. Ga maar eens kijken in Japan (15 procent van de markt) en Scandinavië(45 procent!) . Daar lopen ze dus ver op ons voor.
Modulewoningen worden nu nog vaak gebruikt voor tijdelijke doeleinden als onderkomen voor asielzoekers of in Groningen als mensen hun scheef gezakte huis moeten verlaten. Maar dat is een kortzichtige benadering.
Modulair bouwen is geen tijdelijk verschijnsel maar een blijvertje.
Aan de slag!
Charles Groenhuijsen
Reacties, suggesties? Graag!
charlesgroenhuijsen@gmail.com
Overig Columns
|