Soebatten, schuiven en schipperen
Columns | Charles Groenhuijsen
Geplaatst: 12-04-2021
 Ik ben een fanate wandelaar. Ik woon in de binnenstad van Utrecht en loop elke dag tot mijn stappenteller de 10.000 aantikt. Dat is een kilometer of zeven. Dat doe ik liever dan dat amechtige gehijg in een sportclub temidden van te strakke lijven die veel jonger zijn dan ik. Buitenlopen mag ook van Rutte en het RIVM. Dat is een voordeel in tijden van Corona.
Ik woonde op een aantal plekken in Utrecht. Ik begon in 1975 op een studentenflat aan de Ina Boudier Bakkerlaan. Kamer 581 op de vierde verdieping kostte 135 gulden per maand (omgerekend nog geen 60 Euro!). Later huurde ik een huisje aan de Bekkerstraat voor 500 gulden.
Daarna volgde de grote stap: Mijn eerste koophuis aan de Bollenhofsestraat 115 voor 100.000 gulden. Dat huisje kost nu het tienvoudige. Wie kan dat zonder rijke ouders betalen?
Al wandelend mijmer ik. Niet over de goede ouwe tijd want daar kom je niet veel verder mee. Nostalgie is de lachspiegel van het verleden. Je ziet het nooit scherp.
Nee, ik denk aan de situatie van 2021 en realiseer me hoe we met z’n allen kolossale problemen in onze samenleving hebben weggepolderd. De dijken staan op springen. We ontnemen onze jonge generatie (de energieke en creatieve leiders van morgen) de kans om hun bestaan op te bouwen. Hun studie is duur, ze zuchten onder zorgelijke studieschulden, wonen is onbetaalbaar en kinderopvang kost per kind een half maandsalaris.
Ik lees intussen over de kabinetsformatie. Het moet allemaal transparanter: stop de achterkamertjespolitiek. Door Ruttegate mag straks geen enkel kattebelletje, telefoontje, SMS-je of mailtje meer geheim blijven. Alles moet openbaar. Ik vind dit verlammende transparantie-gekte. Dan kun je toch geen afspraken meer maken…
Niemand durft met gewaagde plannen op de proppen te komen als alles openbaar wordt. Een poging tot een slim compromis kan je politiek fataal worden. Daar krijgen we later ontzettende spijt van. Zo kun je geen land besturen.
In het Hollandse poldermodel hebben we ons land zo gelukkig en welvarend gemaakt door met z’n allen (overheid, bedrijven, ondernemers, banken, corporaties, vakbonden, deskundigen) steeds achter hermetisch gesloten deuren mooie, slimme afspraken te maken. Dat doet u toch ook in uw bedrijf of organisatie? Je handelt vanuit vertrouwelijk vertrouwen: soebatten, schuiven en schipperen. Zo werkt dat. Toch?
In HP- De Tijd lees ik een amusante column van schrijver Ilja Pfeiffer. Hij heeft een Italiaanse vriendin die niks snapt over de opwinding in Den Haag. Het is een “exotische rariteit” dat Nederlanders Rutte kwalijk nemen dat hij jokte. Er zijn grotere belangen dan de blankheid van de ziel van de premier. Pfeiffer: “Wegens de omvang van de crisis die Nederland het hoofd moet bieden, moet er zo snel mogelijk een stabiele regering worden gevormd en gezien de uitslag van de verkiezingen is een stabiele regering zonder Rutte moeilijk voorstelbaar.”
Ik hoop ontzettend dat onze politici zich – met maximale geheimhouding en zonder journalistieke pottenkijkers - in een achterkamertje opsluiten met als opdracht: Je mag er pas uitkomen als je afspraken hebt gemaakt. Behalve over zorg, onderwijs en veiligheid moet dat ook heel erg over de bouw gaan: Huizen, scholen, infrastructuur, collectieve voorzieningen. Het is zó hard nodig.
Na het tikken van deze column ga ik weer wandelen. Het past in mijn dagelijkse schema. Naar afspraken loop ik graag. Zo meteen kuier ik naar een testlocatie aan de andere kant van de stad om me op Corona te laten testen. Uit voorzorg. Ik heb geen klachten, maar ik presenteer op televisie het programma Op1. Stel je voor dat een van onze studiogasten positief is. Dan heb ik meteen de journalisten aan lijn met de vraag of we alles wel veilig doen. En of ik me wel heb laten testen. Better safe than sorry.
Ik wil ook niet ziek worden omdat ik er graag bij ben als de deur van dat politieke achterkamertje opengaat. Is er dan witte rook? Mag ik dan politici interviewen over hun plannen voor een beter Nederland en vermijden we gemiauw over de manier van vergaderen en besluiten. Laten we het over de uitkomsten en resultaten hebben.
Hopelijk draagt de bouwsector daaraan in het diepste geheim zijn steentje bij.
Charles Groenhuijsen
www.chgroenhuijsen.com
Overig Columns
|